Zajęcia z SP – jak wyglądają i do czego służą?
Przed rozpoczęciem samodzielnego leczenia pacjenta, student kierunku lekarskiego ma przed sobą wyjątkowo długą drogę do pokonania. Opanowanie i zintegrowanie wiedzy i umiejętności które musi zdobyć przyszły lekarz może wydawać się niekiedy trudnym doświadczeniem.
Wyzwania z którymi Student kierunku lekarskiego musi się zmierzyć to nie tylko przedmioty z grupy nauk morfologicznych (jak anatomia czy patomorfologia), grupy naukowych podstaw medycyny (jak biologia molekularna czy fizjologia), grupy nauk przedklinicznych (jak mikrobiologia i farmakologia), ale także przedmioty z grupy nauk behawioralnych i społecznych, przygotowujących do rozpoczęcia zajęć na terenie placówek medycznych. Po opanowaniu przedmiotów podstawowych studenci są gotowi do rozpoczęcia kształcenia w ramach „Klinik”.
Realizacja zajęć praktycznych na terenie placówek medycznych ma na celu zdobycie przez studenta wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych z zakresu powszechnie występujących schorzeń wśród ludzi, przygotowując go tym samym do wybrania wymarzonej specjalizacji.
Symulacja medyczna to odtworzenie możliwej sytuacji klinicznej w warunkach pracowni dydaktycznej z możliwością interakcji osób uczących się. Stopień realizmu symulacji może być różny, począwszy od studiów przypadku i gier edukacyjnych, poprzez komputerowe systemy wirtualnego pacjenta. Podczas zajęć symulowanych jest możliwe powtarzalne realizowanie scenariusza klinicznego z wykorzystaniem zaawansowanych symulatorów, trenażerów oraz udziałem przeszkolonych osób a raczej Standaryzowanych Pacjentów – kogo możemy nazwać Standaryzowanym Pacjentem i na czym polega jego rola, dowiecie się poniżej.
Standaryzowanymi Pacjentami określamy kobiety i mężczyzn w różnym wieku, którzy po odbyciu szkoleń instruktażowych uczestniczą w zajęciach ze studentami odgrywając przypadki medyczne z danej dziedziny lekarskiej, w tym symulując określone symptomy, odgrywając reakcje lub wydając odpowiednie komunikaty, wcielając się w różne role np. rodzica dziecka chorego czy chorego dorosłego.
Możliwość ćwiczenia scenariuszy na etapie przedklinicznym sprawia, że studenci są lepiej przygotowani do zajęć klinicznych, co zwiększa komfort i bezpieczeństwo pacjentów. Wykorzystanie symulacji medycznej nie ma celu zastąpienia kontaktu z pacjentem w czasie szkolenia przeddyplomowego, lecz lepsze przygotowanie studentów do takiego kontaktu.
Podczas scenariuszy z udziałem Pacjentów Standaryzowanych studenci doskonalą umiejętności miękkie: planowanie i przewidywanie rozwoju sytuacji, podejmowanie właściwych decyzji.
Niezwykle ważną umiejętnością jest prawidłowe opisywanie historii choroby, umiejętność przeprowadzenia badania podmiotowego i przedmiotowego.
Zajęcia ze Standaryzowanym Pacjentem umożliwiają każdemu ze studentów w bezpiecznych warunkach przećwiczenie zdobytych wcześniej umiejętności praktycznych, jak również pozwalają na wystandaryzowanie nauczania praktycznego w przedmiotach klinicznych, co jest celem Programu Standaryzowanego Pacjenta.
Jakie zajęcia są realizowane z SP?
- Propedeutyka chorób wewnętrznych
- Diagnostyka obrazowa
- Choroby wewnętrzne
- Komunikacja pacjent-lekarz
- Komunikacja w praktyce
- Psychiatria
- Medycyna ratunkowa
- Badanie fizykalne
Jak wyglądają przygotowania do zajęć z SP?
Tematy scenariuszy oraz cele do zrealizowania są ściśle wybierane przez koordynatorów danego przedmiotu. Nad przebiegiem zajęć czuwa kierownik CSM oraz Koordynator Programu Pacjenta Standaryzowanego. Zespół CSM stara się o jak najlepsze odwzorowanie scenariuszy w warunkach symulacyjnych. W skład zespołu wchodzi technik-charakteryzator, który „tworzy” rany, siniaki oraz inne charakteryzacje potrzebne do scenariusza.
Pacjenci Standaryzowani przed rozpoczęciem zajęć uczestniczą w szkoleniach, podczas których
Szczegółowo omawiany jest scenariusz oraz cele do zrealizowania.